الگوسازی سنجش ریسک اعتباری مشتریان حقوقی بانک‌ها

استعلام وام

بانک‌ها برای شناسایی عوامل موثر بر ریسک اعتباری باید در پی تدوین و بکارگیری مدل‌هایی برای سنجش آن در بین مشتریان حقوقی خود باشند. ریسک‌ها و خطرات اعتباری عمده برای بانک‌ها شامل اعتباری، عملیاتی، بازار و ریسک نقدینگی است. از آنجا که بانک‌ها در معرض انواع ریسک‌ها و خطرات قرار دارند، آنها زیرساخت‌های مدیریت ریسک خوبی دارند و موظفند از مقررات دولت پیروی کنند. آژانس‌ها و شرکت‌های اعتبارسنجی به بانک‌ها در شناسایی عوامل موثر بر ریسک اعتباری و مدیریت آن کمک می‌کنند. هر مشتری حقوقی هر بانکی پس از پر کردن و تکمیل فرم اعتبار سنجی مشتریان دارای یک کد اعتبارسنجی در سامانه‌ آن آژانس و شرکت اعتبار سنجی خواهد شد. این موسسات و آژانس‌ها می‌توانند کد اعتبارسنجی مشتریان حقوقی بانک‌ها در اختیار خود افراد یا بانک‌ها برای مراجعه بعدی همراه با نتایج اعتبار سنجی رتبه بندی و امتیازدهی اعتباری ارائه دهند.

چرا مدیریت ریسک اعتباری برای بانک‌ها مهم است؟

با توجه به وسعت زیاد برخی از بانک‌ها، بیش از حد در معرض خطر و ریسک بودن می‌تواند باعث ناکارآمدی بانک شود و میلیون‌ها نفر را تحت تاثیر قرار دهد. با درک خطرات ناشی از ناکارآمدی و ورشکستگی بانک‌ها‌، دولت‌ها می‌توانند مقررات بهتری را برای تشویق عملکرد محتاطانه و مدیریت ریسک اعتباری تنظیم کنند. این بانک‌ها می‌توانند از خدمات آژانس‌ها و شرکت‌های اعتبارسنجی برای مدیریت ریسک اعتباری استفاده کنند. در سامانه‌های آژانس‌های اعتبارسنجی هر مشتری و متقاضی دریافت وام و تسهیلات از بانک‌ها دارای یک کد اعتبارسنجی است. این کد اعتبار سنجی به مشتریان پس از تکمیل فرم اعتبارسنجی مشتریان  آن بانک‌ها اختصاص داده شده و فرایند اعتبارسنجی و رتبه بندی اعتباری آنها آغاز می‌شود. توانایی بانک در مدیریت ریسک اعتباری نیز بر تصمیمات سرمایه گذاران تاثیر می‌گذارد. حتی اگر یک بانک بتواند درآمد زیادی داشته باشد، عدم مدیریت ریسک اعتباری می‌تواند سود ناشی از ضرر وام را کاهش دهد. سرمایه گذاران به احتمال زیاد در بانکی سرمایه گذاری می‌کنند که قادر به ارائه سود است و در معرض خطر بیش از حد از دست دادن پول و ضرر نیست.

ریسک اعتباری چگونه مدیریت می‌شود؟

ریسک اعتباری بزرگترین ریسک و خطر برای بانک‌ها است. این اتفاق می افتد که وام گیرندگان نتوانند به تعهدات قراردادی خود عمل کنند. به عنوان مثال وقتی وام گیرندگان به طور پیش فرض در پرداخت اقساط وام قصور می‌كنند. پیش فرض‌ها می‌توانند در رهن و وثیقه، کارت‌های اعتباری و اوراق بهادار با درآمد ثابت رخ دهند.

در حالی که بانک‌ها به دلیل ماهیت مدل تجاری خود نمی‌توانند کاملا از ریسک اعتباری در امان بمانند، اما می‌توانند از چندین طریق میزان قرار گرفتن در معرض آن را کاهش دهند. از آنجا که ورشکستگی در صنعت بانکداری معمولا غیرقابل پیش بینی است، بانک‌ها باید بتواند از خدمات یک شرکت اعتبارسنجی برای کاهش و مدیریت ریسک‌های اعتباری استفاده کنند.

با این کار، در طی رکود اعتباری، بانک‌ها کمتر در معرض ضررهای بزرگی چون ورشکستگی قرار می‌گیرند. برای کاهش قرار گرفتن در معرض خطر، آنها می‌توانند به افرادی که سابقه اعتبار خوبی دارند، وام دهند تا با وام‌های با بالا بدهند یا وثیقه‌های از افراد وام گیرنده با مبالغ بالا دریافت کنند.

منبع: corporatefinanceinstitute